Z całą pewnością bardzo Cię kochałam i masz jakieś pierwszeństwa. Lecz kiedy nadszedł mozolnie oczekiwany czas Trzech Żebraków - Bólu, Rozpaczy i Żalu, zrozumiałam, że jest to tylko i wyłącznie moim udziałem i jest to tylko Mój Ból, Rozpacz i Żal. Ty od dawna tkwisz w Krainie Lodu i jedyne co Cię prowadzi to Królowa Śniegu w postaci butelki Wódki, między którą a Tobą stałam tyle lat. Teraz, Książe, już nie zagrażam Tobie ani Twojej miłości. Róbcie i czyńcie co tylko zechcecie. Bo teraz :
Wszystkie banknoty jakich dotykałeś do tej pory, są w Twoim posiadaniu.
Wszystkie światła jakie widziałeś zapłonęły nad tobą.
Idź i nie przepraszaj!

Moje włosy, buty i zdjęcia. Moja Matka Boska Ciemna w szczątkowej aureoli którą pożera ciemność, lecz zawsze nade mną. Moje picie, palenie, moje łajdaczenie. Moje kieliszki, moja pościel, mój Pies. Moje w kącie płakanie, moje straszne umieranie. Mój strach, serca kołatanie, rąk drżenie, tęsknoty i niespełnienie. Nienażarte pragnienie, wieczne nieukojenie. Niewypowiedziane proszenie, po głowie nie pogłaskanie, nie przytulenie w noc ciemną. Niepewność. ..
...to TYLKO MOJE. Już nigdy nie Twoje.

Prepraszam...
...za straszne awantury, z domu wyrzucanie, brzydkie słowa, wieczny bałagan, palenie papierosów, polewanie ziemniaków sosem, mokry blat w łazience i spanie do południa. Za to wszystko i wiele innych, przepraszam szczerze z głębi mojego żalu.

A Ty idź i nie przepraszaj.